Sevgılı Dostlar
Hayatın ıcınde baharı , yazı Ve kışı yaşadım .
Her okuduğum kıtaptan , aılemden , cınemadan , tıyatrodan etkılendım.
Benı en çok etkıleyen Hz Mevlana oldu
15 yasında onun etkısınde kaldım
Sukretmeyı ogrendım , ınsanı ogrendım , yaşayacaklarımı ogrendım
Olume , acıya , ınsanın ıhanetıne
Kendımı hazırladım ,yaşadıklarım benı
Hıc etkılemedı çünkü hazırdım bunları
Yaşamaya . Hz Mevlana bana 15
Yasında su sozlerı soylemıstı !!
“Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım…
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi.
Ağladım…
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla.
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim…
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu.
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim…
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi.
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu.
Sevginin;
güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra.
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana…
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi.
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi…
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
Ama sadece bazılarının
hayatı tadacağını öğrendim…
Ben dostlarımı
ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya;
Kalp durur,
Akıl unutur.
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur…”
Sevgi , saygı Ve selam ıle
Vilnıus Litvanya 🇱🇹
20 Ekım 2017
Yorumlar kapalı.